مشکلات مادران شاغل

با توجه به تصمیم جدید دولت مبنی بر قطع کردن تمام خدمات رفاهی ارائه شده به دستگاه های دولتی٬ اداره ما هم مهدکودک را به بخش خصوصی واگذار کرد. البته مدیریت مهد و کارکنان همان افراد قبلی بودند اما دیگر به صورت خصوصی اداره می شد. این امر موجب شد که مهد هم برای اینکه سوددهی خودش را داشته باشد برای هر کلاس که بین ۲۰ تا ۳۰ کودک در آن هستند٬ تنها یک مربی بگذارد. در حالی که برای این تعداد حداقل دو مربی نیاز است. ضمن اینکه فضای مهد بسیار کوچک و محدود است.

علاوه براین شهریه ماهانه را هم به علت اینکه مهد به بخش خصوصی واگذار شده به طرز قابل توجهی بالا بردند. حالا این وسط یک عده مادر کارمند ماندند که به اجبار و از روی ناچاری باید همه گونه شرایط تحمیلی را بپذیرند و با دادن شهریه بالا فرزندانشان را به محیطی بسپارند که به هیچ وجه با ایده آل هایشان نه تنها منطبق نیست بلکه فاصله بسیار زیادی دارد.

این هم نتیجه توجه بیش از حد دولت و مسئولین به وضعیت روحی زنان کارمند و اهمیت تربیت نسل آینده است.

حالا من موندم و حسین کوچولو که واقعا نمی دونم باید او را به این وضعیت تحمیل شده عادت بدم یا اینکه خودم کناره گیری کنم و به خاطر فرزندم که آینده ساز همین مملکت است از کار و فعالیت خارج از خانه دست بکشم.