حسین علاقه خاصی به کلمه ممنون پیدا کرده. هرکاری که براش بکنی فورا میگه «ممنون» غذاش هم که تموم میشه این کلمه رو تکرار میکنه. چی کار کنیم دیگه پسرمون باادب و باشخصیته
کلمه های زیادی رو میگه اما هر کلمه ای رو که نخواد امکان نداره بگه. مثلا علی رو بلده بگه اما هرکاریش میکنیم علی رو صدا بزنه بهش میگه « دادا» یعنی داداش
سلام هم به هیچ وجه نمی کنه. حالا نگین پسرمون بی ادبه ها. صلاح نمی دونه سلام کنه. دیشب آقای پدر حسین رو سفت توی بغلش گرفت و گفت بگو سلام تا ولت کنم. حسین هم هی تقلا می کرد تا خودش رو نجات بده. آخر سر که دید نمی تونه یه سلام بلند کرد و از بغل باباش فرار کرد. به این می گن تربیت بچه به روش استراتژیک.
لم میدهیم
چپ چپ نگاه کردن حسین
حسین لالا کرده
سلام
وبلاگ بسیار جالب و مفیدی دارید.
خیلی استفاده کردم.
امیدوارم همیشه موفق باشید.
حتما بازم میام تا از مطالب قشنگتون استفاده کنم.
خوشحال میشم که شما هم به وبلاگ من سر بزنیدو نظرتون رو بگید و برای کمک به من روی لینک تبلیغاتها کلیک کنید.
ممنونم
به به ! می بینم که زرنگ شدی آپ کردی. برم بخونم ببینم که چی نوشتی. تازه از تنور درومده. داغه داغه :))